Falling Like Badam Leaves


As monsoon clouds gather once again, I find myself remembering the quiet poetry of rainy days like those moments on bus rides, wind brushing against my face, and the red shimmer of badam leaves clinging to wet roads. These are not just memories; they’re gentle reminders of what it means to belong to a place. Here is a piece that captures some of those fleeting, yet deeply rooted feelings.


Falling Like Badam Leaves


The damp, sweet scent of rain—

it sways me with the wind,

like red leaves of the badam tree,

falling gently, season by season.


I'm the sunshine breaking through gray,

followed by raindrops threading

glass windows with silver lines—

the quiet signature of the storm.


I pass children in their raincoats,

laughing in puddles,

slipping like centipedes

across green algae trails.


The beauty of my country rises again

in the mirror of my thoughts.

This is home—where comfort blooms

in rain-soaked earth and rustling trees.

A place worth living for—

its nature, its creatures, its soul.


These images were drawn from monsoon bus rides—the gentle wind blowing on my face, the season smiling through raindrops. Rain and badam leaves evoke a special kind of nostalgia for me. When the leaves are wet, they take on a glossy texture that gleams in the light. Their deep red hues always catch my eye, much like the vivid foliage of the philodendron family and my childhood days playing under those trees and eating their seeds.These are quiet details, but they stay with me, season after season.



Ms. P. Riya. 

Assistant Professor of English

Al Shifa College of Arts and Science, Keezhattur, Perinthalmanna.

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

ഇനി എത്ര ദൂരം

 ഞങ്ങൾ കൂട്ടുകുടുംബം ആയിട്ടാണ്  ജീവിച്ചിരുന്നത്. ഇടക്കെപ്പോഴോ ചിലർ ഇറങ്ങിപ്പോയിരുന്നു. പോയവരാരും പിന്നീട് തിരിച്ചുവന്നില്ല. എല്ലാവരുടെയും മുഖത്ത് ഒരുപോലെ സന്തോഷവും സങ്കടവും കാണാമായിരുന്നു. എല്ലാവരെയും കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപോകാൻ ആരൊക്കെയോ വരുമായിരുന്നു. ഞാൻ കേട്ട മുത്തശ്ശിക്കഥകൾ സത്യമായി പുലർന്നിരിക്കുന്നു. ഒരിക്കൽ ഞാനും ഇറങ്ങേണ്ടി വരും എന്ന് എന്നെ കൂട്ടാനും ആളു വരും എന്ന്. കുറച്ചു നേരത്തേക്കെങ്കിലും  എന്നെ പൊന്നുപോലെ നോക്കും എന്ന്. എങ്കിലും എനിക്ക് ആശങ്കയില്ലാതില്ല ! പോയവർ ആരും ഇതുവരെ തിരിച്ചു വന്നില്ല. പിന്നീട് ഉറക്കമില്ലാ രാത്രികൾ ആയി  ഉറക്കത്തിൽ എങ്ങാനും പിടിച്ചു കൊണ്ടു പോയാലോ... നിലാവുള്ള ഒരു രാത്രിയിൽ ഒരു കാൽപെരുമാറ്റം ആരൊക്കെയോ എന്നെ തിരയുന്നു. തലമുതിർന്ന ആരോ ചൊല്ലി:  "ഇന്ന് നിന്നെ കൂട്ടാൻ ആളു വരും ". ഞാൻ ഇല്ലെന്ന് ഉറക്കെ നിലവിളി ചെങ്കിലും ആരും ചെവിക്കൊണ്ടില്ല. അവസാനം....  സുഗന്ധപൂരിതമായ കൈകളിൽ ഞാൻ എത്തപ്പെട്ടു. അയാളുടെ തലോടൽ ഞാൻ അനുഭവിച്ചു. പലതും ചോദിക്കാൻ ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും  ഒന്നിനും സാധിച്ചില്ല. എങ്കിലും കൂടെ പോയി. കാലം കടന്നു പോയി അയാൾ ഉറക്കത്തിലേ...
Read more

From Doubts to Dreams: Redefining Marriage in My Own Way

 Marriage is something many of us look forward to, but for some, it stirs up fear and anxiety. When I started inviting people to my wedding, I expected smiles, congratulations, and warm wishes. Instead, I was met with comments like, “Are you sure you’re ready for this?” or “Marriage is a trap—you’ll lose your freedom.” It felt as if I was announcing the end of my life rather than the beginning of a new chapter. These reactions, I realized, stemmed from people’s fears—fear of responsibility, compromise, and change, often shaped by societal narratives that paint marriage as a burden or their own difficult experiences. At first, these words hurt, but I soon understood that their negativity reflected their insecurities, not mine. Marriage isn’t the same for everyone; it’s a journey shaped by the people involved, their values, and their love. I chose to focus on the positives—on marrying someone who shares my dreams and values, on the growth and partnership we will build together, and o...
Read more

എന്നോട് തന്നെ ബോധ്യപ്പെടുത്തുന്നത്

  ഒരു ദിവസം തൊട്ടടുത്ത വീട്ടിലെ കുട്ടിയെ കാണാനില്ല. വീട്ടിൽ നിന്നും സ്കൂളിലേക്ക് പുറപ്പെട്ടുവെങ്കിലും അവിടെ എത്തിയിട്ടില്ല. വല്ലാത്തൊരു അവസ്ഥയിലായിപ്പോയി അന്ന് ഞങ്ങളെല്ലാരും.. എന്തൊരു ഭീകരതയാണ് അത്തരം നിമിഷങ്ങൾക്ക്.. അനുഭവിച്ചിട്ടുള്ളവർക്ക് ശരിക്കും മനസ്സിലാകും. അവന്റെ ക്ലാസിൽ തന്നെയുള്ള അവന്റെ ഉപ്പാന്റെ പെങ്ങളുടെ കുട്ടിയാണ്    അവൻ വീട്ടിൽ നിന്നും സ്കൂളിലേക്ക് അവളോടൊപ്പം വന്നിട്ടുണ്ട് എന്നും ഇപ്പൊ കാണുന്നില്ല എന്നും അധ്യാപകരോട് പറഞ്ഞത്.റാക്കറ്റുകളുടെ കൂടി കാലമാണ്. അധ്യാപകരും, വീട്ടുകാരും    ഞങ്ങൾ അയൽവാസികളും    എല്ലാവരും മുൾമുനയിലായിരുന്നു.. അടുത്തുള്ള കിണറുകൾ ഒക്കെ നോക്കുന്നു. സ്കൂളിന് അടുത്തുള്ള കടകളിലും, ഓട്ടോക്കാരോടും ഒക്കെ അന്വേഷിക്കുന്നു.. ആകെ ബഹളവും, ടെൻഷനും.. എന്തായാലും ഒരു ഉച്ചസമയം ആയപ്പോഴേക്കും അവനെ കണ്ടെത്തി .. അത്രയും സമയം അവൻ ഒരിടത്ത് ഒളിച്ചിരുന്നതാണ്. ആരും അവന്റെ മുമ്പിൽ യാതൊരു സീനും ഉണ്ടാക്കിയില്ല. അധ്യാപകരും ഉണ്ടാക്കിയില്ല. അക്കാര്യത്തിൽ അധ്യാപകർക്ക് നല്ല ധാരണ ഉണ്ടായിരുന്നു എന്നത് ഞാൻ പ്രത്യേകം ശ്രദ്ധിച്ചു.. നീ ഇനി ഇന്ന് സ്കൂളിൽ വരുന്നോ...
Read more